«Μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι;»

«Μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι;»

Είναι γνωστό, ότι πράγματι μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται
ἀπολέσαι.

Δηλαδή δεν του δίνει μυαλό να σκεφτεί μία σωστή λύση,
σ’ εκείνον που σκέπτεται ασεβώς.

Και ο Θεός πήρε την απόφαση να τον καταστρέψει, να τον τιμωρήσει Δέν του δίνει μυαλό να σκεφτεί.
Είναι αλήθεια;

Εκείνον λοιπόν που ο Θεός θέλει να καταστρέψει τον μωραίνει.

Πώς μωραίνεται ο άνθρωπος. Γιατί μπορεί να πεί κάποιος
“ο Θεός μωραίνει τον άνθρωπο;„

Δέν είναι εκεί. Υπάρχει ένας πειρασμός εδώ, να εξηγήσουμε αλλιώτικα•
όπως ακριβώς υπάρχει στην Αγία Γραφή η εξής φράση• είναι μία άλλη απορία:

«ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει.» (Ρωμ. 9,18)

Πώς ερμηνεύεται;
λέει εδώ.
Λοιπόν, για την πρώτη απορία. Αίρει την Χάρη του ο Θεός.

Κι από την στιγμή που θα αρθεί η Χάρις του θεού από έναν άνθρωπο, κινείται κατά μωρίαν.
Ο Χριστός είπε ότι:
«χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.» (Ιω. 15,5)

Χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα.
Τί είναι εκείνο που δεν μπορούμε να κάνουμε;

Δέν θα σου βγεί σε καλό.

Είναι ανευλόγητο πράγμα.

Και συνεπώς, αιρομένης της χάριτος κινείσαι, κατά μωρόν τρόπο.

Όχι λοιπόν ότι ο Θεός μωραίνει, δηλαδή πάει και βάζει μωρία μέσα στον άνθρωπο,

Αλλά με την έννοια ότι παίρνει την χάρη Του και ο άνθρωπος χωρίς την χάρη του Θεού δεν κάνει τίποτα.

Εγώ σκληρύνω την καρδιά μου και μετά λέει:
“Ο Θεός μου σκλήρυνε την καρδιά μου„
Δηλαδή τι θα πεί αυτό;

Επιτρέπει ο Θεός να μένω με σκληρυμένη καρδιά δηλαδή δεν την μεταστρέφει την καρδιά του ανθρώπου ο Θεός, την αφήνει να είναι,
μ’ άλλα λόγια σκληρή.

Όταν λέει ο Θεός:
«τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω».
(Ιω. 6,37) Εκείνον ο όποιος έρχεται σε μένα, έξω δέν θα τον βγάλω.

Ή «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2,4)
Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι. Αλλά εξαρτάται από την προαίρεση του ανθρώπου.

Όπως κάτω από τις ηλιακές ακτίνες έχουμε δύο υλικά,
το κερί και τον πηλόν,
κάτω από τις ίδιες ηλιακές ακτίνες,
το μέν κερί, το λιώνει,
ο δέ πηλός σκληραίνει.

Τί σημαίνει αυτό;

Η Χάρις του Θεού είναι πάντα η ίδια.

Αλλά απέναντι στη Χάρη του Θεού, άλλοι άνθρωποι δείχνουν καλή προαίρεση που να δεχθούν την Χάρη Του!

Και άλλοι άνθρωποι δείχνουν προαίρεση τέτοια που να κλείνει η καρδιά τους και να αντιδρούν στον Θεό.

Έτσι, δεν είναι ότι ο Θεός είναι άδικος, μη γένοιτο,
αλλά η στάση του ανθρώπου είναι τέτοια απέναντι στον Θεό, καλή,
αγαθής προαιρέσεως ή
κακής προαιρέσεως.

***Σήμερα δυστυχώς το βλέπουμε στην πράξη, χωρίζονται οι άνθρωποι και τους μεν χρήζει ο Θεός τους δε άλλους τους σημαδεύει ο διάβολος!

Μακαριστού π. Αθανάσιου Μυτιληναίου!